Dzień 12 -03 sierpień 2016 trasa – Leśniewo- Węgorzewo- Rapa- Olecko https://goo.gl/maps/CqRFhSU3NMK2
Po śniadaniu pożegnaliśmy Leśniewo i udaliśmy się do Węgorzewa. W mieście ocalało niewiele zabytków, bo w 1945 roku jak wiele innych miast, miasteczek i wsi na Mazurach zostało w 80 procentach zniszczone podczas toczonych tu walk.
Z ocalałych zabytków warto zobaczyć kamieniczki z XIX wieku przy ul. Zamkowej, Teatralnej, Pionierów, Placu Wolności. Warty uwagi jest też Kościół św. Piotra i Pawła z początku XVII wieku z najstarszymi na Mazurach organami z 1647 r. Ciekawym miejscem jest też Muzeum Kultury Ludowej i Park Etnograficzny nad Węgorapą, gdzie można obejrzeć obiekty tradycyjnego XVIII i XIX-wiecznego budownictwa mazurskiego.
Marina i port w Węgorzewie
Po obejrzeniu portu poszliśmy do znajdującego się tuż przy nim muzeum etnograficznego i skansenu budownictwa Warmii i Mazur. Musieliśmy nieco zaczekać. Aż zbierze się grupa zwiedzających, bo zwiedzanie odbywa się tylko z przewodnikiem. Wydało mi się to dziwne, bo byłem w znacznie większych skansenach w Polsce (Tokarnia), w Rumunii (Astra w Sibiu) i w Irlandii Północnej (Belfast), ale wszędzie tam można było zwiedzać te atrakcje indywidualnie.
Stroje ludowe
Pralka wirnikowa firmy „Miele” z roku 1908. Podczas gdy pruskie gospodynie prały w pralkach, polskie w tym samym okresie prały na tradycyjnych „tarach”. Odnosząc się do obecnej sytuacji politycznej, niedługo może się okazać, że tak jak byliśmy opróżnieni cywilizacyjnie na początku wieku XX, tak obecna ekipa doprowadzi nas do podobnego zapóźnienia na początku wieku XXI.
Pralka kołyskowa z początku XX wieku
Drewniana rura wodociągowa z roku 1740, wydobyta podczas prac na ul. Zamkowej. Węgorzewski wodociąg zaprojektowany przez Władysława Suchowolca składał się z wieży ciśnień i pięciu basenów, do których woda doprowadzana była takimi właśnie drewnianymi rurami.
Pracownia ceramiki
Wyposażenie chłopskiej chaty
Sprzęty gospodarskie
Chaty znajdujące się w skansenie
Warsztat tkacki, tkający tradycyjne kilimy
Kościół Świętych Piotra i Pawła w Węgorzewie. wybudowany w latach 1605-1611 w stylu późnogotyckim.
Bogato zdobiony ołtarz z 1652, w głębi kadru z prawej strony widoczna XVII-wieczna ambona,
Ponieważ była piękna słoneczna pogoda przespacerowaliśmy się jeszcze po Węgorzewie, a na koniec pobytu w tym miasteczku zjedliśmy pyszne lody. Następnym etapem naszej podróży była Rapa, a pojechaliśmy tam, aby obejrzeć słynna mazurską piramidę, czyli grobowiec pruskiego rodu baronów von Fahrenheit. Charakterystyczną cechą budowli jest kształt, przypominający starożytne egipskie piramidy. Przeznaczeniem tej budowli miało być przechowywanie doczesnych szczątków Fahrenheidów, a panujące w niej warunki miały sprzyjać mumifikacji ciał. Więcej informacji można uzyskać w Wikipedii.
Podróż do Rapy po raz kolejny dała mi lekcję, aby bezkrytycznie nie wierzyć nawigacji. Otóż to „sprytne urządzenie” poprowadziło mnie drogami wybudowanymi prawdopodobnie jeszcze „za Niemca”, pięknymi krajobrazowo, ale tragicznymi pod względem, jakości nawierzchni.. Myślałem, że po drogach ukraińskich nic nie jest w stanie mnie zaskoczyć. Okazuje się, że byłem w błędzie. Ciągnące się kilometrami „kocie łby”, wywoływały takie wibracje jadącego, kampera, że bałem się, iż wylecą mi z zębów wszystkie plomby. Po dojechaniu do Rapy, okazało się, że prowadzi do tego miejsca gładka, asfaltowa szosa.
Piramida w Rapie
Z Rapy pojechaliśmy do Olecka, z zamiarem zwiedzenia miasta. Zrezygnowaliśmy jednak z tego, gdyż zaczęło bardzo padać. Poza tym mieliśmy trudności ze znalezieniem miejsca na nocleg. Po dłuższych poszukiwaniach stanęliśmy przy jednej ze stacji benzynowych. I tam postanowiliśmy spędzić noc.
Ciąg dalszy nastąpi.
Tutaj dalsza część relacji - cz. 14
Protefix trzyma wszystkie zęby i sztuczne dziąsła. 
