Kamperem do Inflant część III
Po nocy spędzonej na parkingu w pobliżu dyneburskiej twierdzy udaliśmy się na jej zwiedzanie. Historia Dyneburga sięga średniowiecza. W roku 1275 Krzyżacy wybudowali nad brzegami Dźwiny kamienny zamek, mający chronić te ziemie przed książętami ruskimi. W wieku XIX (w latach 1801-1855) carowie Aleksander I i Mikołaj II wznieśli w tym miejscu twierdzę. Od samego początku twierdza odgrywała strategiczną rolę podczas wojen. Od roku 1944 cały kompleks zajęła Armia Czerwona, która stacjonował tu do roku 1993. Obecnie twierdza niszczeje, a większość budynków pozostaje niezagospodarowana. Do dzisiaj Twierdza Dyneburska pozostała jedyną taką budowlą z XIX w na ziemiach Europy wschodniej.
Brama Nikołajewska odrestaurowana w roku 2014
Kordegarda Bramy Nikołajewskiej z wartownią
Brama Michajłowska. Przed znalezieniem noclegu na parkingu, nieopatrznie zapędziłem się pod ten wjazd, ale jak widać na załączonym zdjęciu słusznie z tego wjazdu zrezygnowałem.
Obmurowana skarpa głównego wału ziemnego w rejonie Bramy Michajłowskiej
Kordegarda Bramy Michajłowskiej
Wnetrze reduty
Plac paradny
Ulice w twierdzy
Dawne magazyny żywnościowe
Kazamaty
Widok z wałów fortecznych na zabudowania twierdzy Znajdujący się w głębi kadru budynek z czerwonej cegły to dawna cerkiew forteczna.
Budynek dawnego arsenału
Stalowy forteczny moździerz 8 calowy
Dyneburg to również miasto, którego największy rozkwit przypadł na XIX w. Zabytkowe centrum miasta nie jest zbyt duże. Stary Dyneburg to właściwie kompleks budynków usytuowanych w rejonie ulicy Rigas (Rigas iela), którą można dojść do największego placu miasta Vienibas, który stanowi centrum handlowe miasta.
Ulica Rigas - Zabytkowa remiza straży pożarnej.
Ulica Rigas - budynek w którym mieści się Muzeum Historii i Sztuki
Fontanna w parku przy ulicy Rigas
Rzeźba w parku
Budynek Uniwersytetu Dyneburskiego
Teraz przyszła pora na Krasław . Podobno, gdy zobaczy się Krasław, to tak jakby zobaczyło się historię Łatgalii, jednego z czterech regionów Łotwy. Można tu spotkać wiele śladów polskości, albo pozostałości niemieckie, żydowskie, Rosji carskiej czy sowieckie. Po zaparkowaniu kampera na niewielkim parkingu przy wjeździe do tego 10 tysięcznego miasteczka, przesiedliśmy się na nasze dwukołowce i udaliśmy się na zwiedzanie. W pierwszej kolejności zawitaliśmy do pałacu Platerów znajdującym się na najwyższym wzgórzu miasta. Imponujący pałac górujący nad miasteczkiem wybudowany został w latach 1750-1791.W okresie władzy sowieckiej pałac popadł w ruinę o obecnie jest restaurowany. W czasie przygotowań do restauracji okazało się, że na ścianach znajdują się unikalne późnobarokowe freski, jedyne takie w Łatgalii i jedne z dwóch na Łotwie. Niestety pałac jest jeszcze niedostępny dla zwiedzających i mogliśmy obejrzeć go jedynie z zewnątrz. Następnie udaliśmy się obejrzeć barokowo- klasycystyczny kościół św. Ludwika z relikwiami patrona świątyni i znajdującym się w ołtarzu głównym obrazem Jana Matejki przedstawiającym świętego. Obejrzeliśmy również położoną tuż obok kościoła cerkiew Aleksandra Newskiego. Następnie mostem drogowym przejechaliśmy na drugą stronę Dźwiny do 32 metrowej, drewnianej wieży widokowej, z której szczytu można podziwiać panoramę Krasławia i meandry Dźwiny. Niestety, jak ma to miejsce zawsze przy wchodzeniu przeze mnie na wysokie budowle, dotarłem tylko do ¾ wysokości wieży i musiałem zejść na stanowcze nalegania mojej małżonki, która oświadczyła, że gdybym spadł, to ona nie będzie mogła wrócić do domu.
Pałac Platerów
Widok na miasto ze wzgórza na którym stoli Pałac Platerów
Kościół św. Ludwika
Nawa główna z ołtarzem i obrazem Jana Matejki
Cerkiew Aleksandra Newskiego
32 metrowa wieża widokowa
Widok z wieży na Dźwinę
Po Krasławiu przyszła pora na Przydujsk (łot. Piedruja), również leżący nad Dźwiną. Zatrzymaliśmy się w pobliżu kościoła Wniebowzięcia NMP aby obejrzeć te barokową świątynię, która została zbudowana w roku 1772. Nad niewielkim podwórzem kościelnym dominują dwie wieże-dzwonnice, z których każda ma 27 metrów wysokości. Obejrzeliśmy też położoną w pobliżu cerkiew Nikołajewską, która powstała, jako świątynia unicka, a w roku 1772 przejęli ją prawosławni. Jest to podobno jedna z najładniejszych cerkwi w Łatgalii.
Kościół Wniebowzięcia NMP
Cerkiew Nikołajewska
Następnym etapem była Agłona, z bardzo ważną dla katolików bazyliką Najświętszej Marii Panny. Bazylika to barokowa świątynia z dwiema nawami i dwiema wieżami, każda o wysokości 56m. W bazylice znajduje się cudowny obraz Najświętszej Marii Panny (Matki Boskiej Agłońskiej), który według przekazów ustnych uratował miejscowa ludność przez zarazą. Przed bazylika znajduje się olbrzymi bezpłatny parking (GPS 56.125096, 27.013669), na którym stanęliśmy, a dzięki uprzejmości mieszkającego w pobliżu małżeństwa, napełniłem zbiornik czystą, agłońską wodą.
Bazylika w Agłonie
Po Agłonie przyszła kolej na Lucyn gdzie postanowiliśmy zanocować. Postawiłem kampera na parkingu w centrum miejscowości, niedaleko wybudowanej w roku 1863, cerkwi Wniebowzięcia (GPS 56.547033, 27.725427) i poszliśmy obejrzeć tutejsze zabytki, tj. ruiny zamku wybudowanego przez Zakon Kawalerów Mieczowych, z których rozpościera się piękny widok na miasto i okoliczne jeziora. Nieopodal ruin zamku znajduje się okazały kościół katolicki, odbudowany w roku 1995. Stojący w tym miejscu i pochodzący 1788r kościół nie dotrwał do naszych czasów. Zaletą postoju w centrum było darmowe wifi, jednak znajdujące się w pobliżu lokale z wyszynkiem, prowokowały młodych lokalsów dopominania się o datki na piwo. Aby mieć spokojna noc, odjechałem stamtąd i zaparkowałem niedaleko targowiska miejskiego(GPS 56.546790, 27.726836). Ponieważ w nocy nikt nas już nie nagabywał, wypoczęci i świeżutcy, po spożyciu smacznego śniadania pojechaliśmy na dalszy podbój Inflant, opuszczając Łotwę i wjeżdżając do Estonii.
Uliczki Lucyna. W głębi kadru widoczny kościół katolicki
Moje miejsce postoju pod cerkwią Wniebowzięcia
Ruiny zamku Kawalerów Mieczowych
Ciąg dalszy, mam nadzieję, nastąpi.
„Kamperem do Inflant” - Tutaj dalsza część relacji - cz. 4
