"W Polsce rozległy się syreny dokładnie o godz. 17.00 - w godzinie rozpoczęcie Powstania Warszawskiego. Słychać bicie kościelnych dzwonów, dźwięk samochodowych klaksonów. W Warszawie uroczystości z 76. okazji rocznicy powstania. Tłumy zebrały się w centrum stolicy Polski, by uczcić poległych w walce o niepodległość Ojczyzny."
Miała być traska gdzieś za miasto, ale udzielił mi się nastrój chwili, dlatego pojechałem śladem Miejsc Pamięci, związanych z Powstaniem Warszawskim.
I nie tylko.
Przejeżdżając obok ciekawych historycznie miejsc, warto się zatrzymać i zainteresować. To nic nie kosztuje, a daje nam wiedzę, gdzie mieszkamy i kim byli ci, którzy mieszkali tu wcześniej przed nami.
Szczególnie jest to ważne dla ludności napływowej, której w Piastowie i Pruszkowie nie brakuje.
Te dwa miasta to nie są jedynie sypialnie dla "Słoików" - bez urazy.
W jakimś wilczym pędzie za kasą i luksusem niszczymy pamiątki po naszych przodkach. Deweloperzy za "złotówkę" walczą o teren, niszcząc to, co najcenniejsze - pamiątki minionych czasów.
Powstanie Warszawskie - (1 sierpnia – 3 października 1944) – wystąpienie zbrojne przeciwko okupującym Warszawę wojskom niemieckim, zorganizowane przez Armię Krajową w ramach akcji „Burza”[1], połączone z ujawnieniem się i oficjalną działalnością najwyższych struktur Polskiego Państwa Podziemnego. Największa operacja militarna Armii Krajowej[2]. Swoim maksymalnym zasięgiem objęła część lewobrzeżnych dzielnic miasta, niewielki obszar prawobrzeżnej Warszawy, a także Puszczę Kampinoską, Legionowo i okolice Marek. Był to największy zryw ruchu oporu w okupowanej Europie..................... za Wikipedią
Zapis trasy znajduje się na "traseopl" czyli tutaj.
Można tam pobrać "plik trasy" (gpx,plt,tcx,kml,png) a także zobaczyć szczegóły: gdzie co i jak, z jaką prędkością . Bardzo pomocne są powiązania zdjęć, ostrzeżeń i objaśnień z konkretnymi punktami na mapie.
Polecam bo warto się zapoznać aby wiedzieć gdzie konkretnie to jest.
Obelisk upamiętniający gen. Leopolda Okulickiego „Niedźwiadka”
Postawiono m.in. w Piastowie (11 listopada 1997) . O tym polskim bohaterze warto poczytać. Życiorys na piękny patriotyczny film. "Po kapitulacji Powstania wyznaczony komendantem głównym AK przez udającego się do niewoli dotychczasowego komendanta AK, gen. dyw. Tadeusza „Bór” Komorowskiego. Wyszedł z Warszawy wraz z ludnością cywilną, od 2 października 1944 poza Warszawą, m.in. w Milanówku, Pruszkowie, Podkowie Leśnej. Używał pseudonimów: „Niedźwiadek” (w kraju) oraz „Termit” (w łączności ze Sztabem NW w Londynie)"
Pomnik z piaskowca
Pomnik z piaskowca, odsłonięty 3 września 1979 roku w pobliżu skrzyżowania ul. Warszawskiej i Bohaterów Wolności. Poświęcony pamięci żołnierzy Wojska Polskiego rozstrzelanych przez Niemców 12 września 1939 roku. Ufundowany przez Kombatantów i Społeczeństwo Piastowa.
Tabliczka upamietniająca to miejsce
Przeczytaj, aby poznać kawałek trudnej polskiej historii
Historyczna kamienica - Dawna "Papiernia"
Dawna "Papiernia"
"Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków podpisał decyzję o wpisie do rejestru zabytków budynku mieszkalnego Zakładów Naprawczych Taboru Kolejowego, zwanego „starą papiernią”, wzniesionego ok. 1890 r., położonego przy Broniewskiego 1A w Pruszkowie, z uwagi na zachowane wartości historyczne, artystyczne i naukowe."
"https://www.mwkz.pl/archiwum-aktualnosc ... -zabytkiem"
Tablica pamiątkowa.
Napis:
"Tą bramą
w okresie Powstania Warszawskiego
w dniach 6. VIII - 10. X. 1944 roku
hitlerowscy oprawcy wprowadzili do obozu - Dulag 121
650.000 mieszkańców Warszawy
Zagospodarowane okolice "pamiątkowej tablicy"
Okolice Tablicy i "Bramy, przez którą przeszła Warszawa"
Pomyśleć, że obok jest bardzo uczęszczana ścieżka rowerowa.
Czy ktoś wie i pamięta?
Bramy do Warsztatów Naprawczych Wagonów Kolejowych.
Tymi bramami wchodzili Polacy do Dulagu 121, wyprowadzani przez okupanta z płonącej Warszawy.
Napis na tablicy pamiątkowej
Mur okalający dookoła Dulag 121. Ul. Warsztatowa
Jeszcze jedna brama do ZNTK (Warsztatów Naprawczych Wagonów Kolejowych)
Tędy przeszła Warszawa.
Historyczny szpital - dobijany przez dziwnych sprawców"Pałacyk". W koło sami deweloperzy...
Opuszczony pałac w Pruszkowie pod Warszawą został zbudowany w 1904 roku i początkowo mieścił się tu szpital, który był przeznaczony dla robotników położonych tuż obok Warsztatów Kolejowych -ZNTK
Przez jakiś czas budynek stał opuszczony. Dopiero w 1919 roku otwarto tu placówkę szkolną (szkołę powszechną - dawną kolejową), która niecałe dwadzieścia lat później otrzymała swojego patrona: Marię Curie-Składowską, jak i swój sztandar. Szkołę potocznie przezwano "Kolejówka" i w tej formie przetrwała nie tylko wojnę, ale aż do połowy lat siedemdziesiątych. Placówka zajmowała dwa budynki. Drugi znajdował się przy ulicy 3 maja i umieszczono tutaj przedszkole, pierwsze klasy podstawowe, stołówkę (do której z opisywanego tu budynku dowożono dzieci specjalnym pociągiem) oraz dom kierowniczki szkoły. Wkrótce jednak, bo już w 1938 roku, drugi budynek został oddany Warsztatom Kolejowym, przez co w pałacyku z czerwonej cegły zajęcia musiały zacząć być prowadzone na dwie zmiany.
................
Jest wpisany do rejestru zabytków. Właściciel? Też chciałbym wiedzieć.
Przeczytaj więcej na:
https://intotheshadows.pl/opuszczone-mi ... zony-palac
Wieża strażnicza Dulag 121. Ul. Warsztatowa
Wieża strażnicza Dulag 121. Ul. Warsztatowa
Mur i zasieki z drutu kolczastego okalające Dulag 121. Ul. Warsztatowa
Mur i zasieki z drutu kolczastego okalające Dulag 121. Ul. Warsztatowa
Dom na ulicy 3-Maja róg Warsztatowej i POW, wzniesiony przez farmaceutę, Józefa Bielawskiego - tablica pamiątkowa
Dom wzniesiony przez farmaceutę, Józefa Bielawskiego, dla swojego syna Jana – również farmaceuty.
Ulokowano w niej konspiracyjny punkt kontaktowy Polskiej Organizacji Wojskowej, której komendantem był pracownik apteki, Jan Ptasznik. Pod jego dowództwem 11 listopada 1918 roku peowiacy wyruszyli z apteki w miasto, aby rozbroić okupacyjne posterunki i przejąć władzę. Niemcy nie stawili oporu, zatem akcja zakończyła się pełnym sukcesem. Pruszkowski oddział POW włączony został wkrótce do formowanego w Warszawie 3. pułku ułanów. W 1933 r. wydarzenia te upamiętniono tablicą, wmurowaną w ścianę apteki, w 1936 r. dodano do niej medalion z popiersiem Marszałka Piłsudskiego. Tablica i medalion przetrwały do lat czterdziestych; ponownie odtworzono je w 1992 r.
Muzeum Dulag 121
Muzeum w Pruszkowie, utworzone w 2010 roku, dokumentujące historię niemieckiego obozu przejściowego Dulag 121 oraz losy mieszkańców Warszawy wypędzonych z miasta w czasie powstania 1944 roku
http://dulag121.pl/
Muzeum Dulag 121 - Mural
Tablica Pamiątkowa Dulag 121
Muzeum Dulag 121
Muzeum Dulag 121
Muzeum Dulag 121 - tablica pamiątkowa
Muzeum Dulag 121 - ZNTK
Stare przedwojenne zabudowania warsztatowe. Historia niestety trochę przegrywa z przemysłem. Wiele hal byłych Warsztatów, a potem ZNTK jest dostosowywanych, przebudowywanych do nowych potrzeb. Ale bez kapitału nie ma szans na ocalenie czegokolwiek.
Budynek Dyrekcji na terenie ZNTK Pruszków
Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego Pruszków – zakłady powstałe w 1897 z inicjatywy Towarzystwa Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej w pobliżu osady fabrycznej Pruszków na terenie ówczesnej wsi Żbików, jako Warsztaty Naprawy Wagonów Towarowych
Wieża strażnicza przy wjeździe do dawnych ZNTK
Elektorciepłownia Pruszków - tablica pamiątkowa
"W dniu wybuchu Powstania Warszawskiego 1 VIII 1944. żołnierze „Nenufara” byli w gotowości bojowej. Akcje w Elektrowni wyznaczono na godz. 19. Sygnałem do rozpoczęcia akcji stał się sygnał syreny fabrycznej jednego z pruszkowskich zakładów. Oddział szturmowy dysponował jednym pistoletem automatycznym, sześcioma pistoletami i kilkoma granatami. Załoga niemiecka licząca 15 ludzi w chwili ataku była kompletnie zaskoczona i znajdowała się w wartowni"
Więcej pasjonujących informacji tutaj: https://pl.wikipedia.org/wiki/Elektroci ... szk%C3%B3w
Ul. Narodowa. Sławna ulica chyba na całą Polskę.
Tutaj każda władza czy to nasza, czy okupacyjna zawsze miała problem. I może to dobrze.
Kiedyś zamieszkała głównie przez klasę niższą i robotników z ZNTK. + byli osadzeni..
Tablica pamiątkowa.
Tablica wmurowana w ścianę budynku: "W tym domu w okresie okupacji hitlerowskiej i Powstania Warszawskiego 1944 mieściła się Skrzynka Łączności VI Rejonu "Helenów" VII Obwodu Armii Krajowej "Obroża" o kryptonimie 15/5 i o zasięgu: Pruszków, Piastów, Ursus i Magdalenka. Komendantką skrzynki była por. Henryka Zdanowska "Barbara"".
Dom raczej nowy, ale liczy się miejsce.
Pomnik "Szesnastu"
Pomnik "Szesnastu" przywódców Polskiego Państwa Podziemnego jest pamiątką jednej z największych tragedii państwa polskiego. Tu, do willi, gdzie po wkroczeniu wojsk sowieckich w 1945 roku, mieściła się siedziba NKWD, 27 i 28 marca zostali zaproszeni na "rozmowy" przywódcy Polskiego Państwa Podziemnego. W rzeczywistości była to prowokacja sowieckich służb specjalnych, kierowanych przez gen. Iwana Sierowa vel Iwanowa. Przybyli, wraz z ostatnim Komendantem AK gen. Leopoldem Okulickim ps. "Niedźwiadek" i Delegatem Rządu wicepremierem Janem Stanisławem Jankowskim ps. "Sobol", zostali podstępnie aresztowani i wywiezieni do Moskwy. Tam, wbrew międzynarodowemu prawu, byli sądzeni i skazani na kary więzienia. Pomnik to fragment muru z 16 tablicami z czarnego granitu, każda z imieniem, nazwiskiem i wykazem pełnionych funkcji w Państwie Podziemnym. Pod tablicami łaciński napis "Laus audacibus contumacibus - fiat veritas et iustitia" - Chwała odważnym, wytrwałym - niech się stanie prawda i sprawiedliwość. Obok 16 tablic umieszczono odlew z brązu kotwicy i opis historii upamiętnionych wydarzeń z podpisem: "W 45 lecie wydarzeń potomnym rodacy".
Po lewej stronie pomnika umieszczono metalowy krzyż i płonący znicz. Pomnik, odsłonięty 9 czerwca 1990 roku, stanął staraniem Środowiska Żołnierzy VII Obwodu AK "Obroża".
Jazz na Utracie. Chwile chłodku i cienia. Fajne miejsce na kanapkę.
Jazz na Utracie
Pomnik Mauzoleum w Pęcicach
Pomnik Żołnierzy Armii Krajowej w Pęcicach, powstały w miejscu, w którym 2 sierpnia 1944 r. powstańcy z IV Oddziału Ochota natknęli się na niemieckie wojsko podczas odwrotu ze stolicy
za Wikipedią https://pl.wikipedia.org/wiki/B%C3%B3j_ ... 4%99cicamiW nocy z 1 na 2 sierpnia większość oddziałów wojskowych obwodu Ochota pod dowództwem ppłk. Mieczysława Sokołowskiego ps. „Grzymała” rozpoczęło wycofywanie się z Ochoty w kierunku Lasów Sękocińskich i Lasów Chojnowskich. 2 sierpnia o godzinie 5.00 zgrupowanie skierowało się z rejonu wsi Reguły przez Pęcice w kierunku lasów. W budynku dworu w Pęcicach stacjonowały oddziały niemieckie. Odległość z Reguł do Pęcic wynosiła ok. 2 km. Warunki terenowe marszu oddziałów powstańczych, z operacyjnego punktu widzenia, były niekorzystne. Należało pokonać ok. 1 km polnej drogi wiodącej stokiem ku Pęcicom, a następnie kolejny odcinek o długości ok. 1 km prowadzący przez groblę wzdłuż szerokiej, miejscami podmokłej, łąki. Nieprzyjaciel miał dogodne warunki do obserwacji i ostrzału zbliżających się polskich oddziałów. W chwili, gdy oddziały powstańcze znajdowały się na grobli, od strony Pęcic pojawiły się samochody z wojskiem niemieckim. Wywiązała się potyczka, której wynik był korzystny dla powstańców[2]. Odgłosy walki zaalarmowały jednak oddziały niemieckie stacjonujące w pęcickim dworze. Do walki włączyły się również posiłki SS, dwa czołgi oraz samolot rozpoznawczy[1]. Dobrze usytuowane i wstrzelane jednostki niemieckie raziły celnym ogniem broni maszynowej kolumnę wojsk powstańczych, która podzieliła się na dwie części: trzy bataliony harcerskie nacierające po lewej stronie drogi i wiążące główne siły nieprzyjaciela oraz główne siły zgrupowania, które pod osłoną natarcia obeszły Pęcice z prawej strony.
Oddziały nacierające bezpośrednio na Pęcice poniosły duże straty w zabitych i wziętych do niewoli. 31 powstańców poległo, liczba rannych była zbliżona[3]. 67 powstańców, w większości rannych, zostało pochwyconych[4]. Siedmiu jeńców polskich oszczędzono na skutek wstawiennictwa jednego z rannych oficerów niemieckich. Pozostałych 60 powstańców, w tym 5 kobiet[5], poddano torturom[4] i rozstrzelano 2 sierpnia 1944 roku około godziny 18[4] w cegielni w Pęcicach.
Pomnik Żołnierzy Armii Krajowej w Pęcicach
Pomnik Żołnierzy Armii Krajowej w Pęcicach, powstały w miejscu, w którym 2 sierpnia 1944 r. powstańcy z IV Oddziału Ochota natknęli się na niemieckie wojsko podczas odwrotu ze stolicy
Z około 500 osób, które zebrały się w okolicach Pęcic, przez zaporę niemiecką przebiło się około 300. Grupa ta dotarła do Lasów Sękocińskich, a następnie do Lasów Chojnowskich. Po przeformowaniu i dozbrojeniu oddziały te ruszyły w nocy z 18 na 19 sierpnia na pomoc walczącej Warszawie[1].
Pomnik Mauzoleum w Pęcicach
Pomnik Mauzoleum w Pęcicach
Pomnik Mauzoleum w Pęcicach
Zabytkowa figura Matki Boskiej z 1897 r.
Przed wejściem na teren szpitala w 1897 r. wystawiona została piaskowcowa kapliczka z figurą Matki Boskiej. Kapliczka otoczona została kutym, metalowym płotem z dwoma latarniami w narożnikach. Po zbudowaniu kolejki EKD jej tory rozdzieliły szpital oraz stojącą naprzeciwko figurę. Kapliczka stoi u zbiegu ulic Partyzantów i Mariańskiej.
Tędy Przeszła Warszawa - mur przy torach kolejowych
Wieża strażnicza i napis na murze przy torach kolejowych. W tej chwili slabo widoczna z powodu ekranów wygłuszających.
Tablica pamiątkowa
Tablica z brązu, odsłonięta 13 lutego 1983 roku, wmurowana w ścianę domu przy ul. Gęsickiego 3, poświęcona pamięci Zbigniewa Gęsickiego - pseudonim "Juno" - żołnierza Armii Krajowej Batalionu "Parasol", członka Kedywu, harcerza wywodzącego się z 21 MDH w Piastowie
Harcerki z Piastowa
Nie tylko ja dzisiaj myślę o godzinie "W"
"Dziś idę walczyć - Mamo!
Dziś idę walczyć - Mamo!
Może nie wrócę więcej,
Może mi przyjdzie polec tak samo
Jak, tyle, tyle tysięcy
Poległo polskich żołnierzy
Za Wolność naszą i sprawę,
Ja w Polskę, Mamo, tak strasznie wierzę
I w świętość naszej sprawy
Dziś idę walczyć - Mamo kochana,
Nie płacz, nie trzeba, ciesz się, jak ja,
Serce mam w piersi rozkołatane,
Serce mi dziś tak cudnie gra.
To jest tak strasznie dobrze mieć Stena w ręku
I śmiać się śmierci prosto w twarz,
A potem zmierzyć - i prać - bez lęku
Za kraj! Za honor nasz!
Dziś idę walczyć - Mamo!
J. Szczepański"
W relacji wykorzystałem " Wikipedię"
oraz przydrożne banery informacyjne.
Ślad zapisujemy w Traseo
Nawigujemy na Calimoto/Here/Google Map
Podglądamy (POI) na Google Map/Karawanier.pl/Polskaniezwykla.pl
Własność większości zdjęć - © ciokantoni@gmail.com - Linkowanie zdjęć dozwolone za podaniem foto.mazowsze.pl /nie dotyczy forum
